নাকেৰে ওলাই আহিব ধৰিছে সিহঁতবোৰ। দূৰ্গন্ধ, বিষাক্ত সিহঁতবোৰ। বুকুৰে বাট বুলিব নোৱাৰিলে সিহঁতবোৰে - বুকুতযে প্রেমে কাহানিবাই থিতাপি লৈছিলে। প্রেমৰ পলাতক কয়দীহতৰ আজি মৰণফান্দ।
সুৰংগৰ দুই মুখ আগছি বাঢ়ি আহিছে হেমলকজোপা। চক্রেটিচ...চক্রেটিচ ধাৰ নোখোৱা তোমাৰ প্রাণবায়ুক পুণৰ মোহাৰিবলৈ গৈ আছে শান্তিৰ এদল আজন্ম ধৰুৱা। শান্তি বিচাৰি ধাৰ কৰিছিল আপং, সাজঁ, হুইস্কী, ৰাম, ভডকা, হিটলাৰ, বিবেকান্দ, মাওঁ, কবি-কবিতা, ছবি, আকাশ, বিশালতা, ৰং, তেজ, এন্ধাৰ সপোন..প্রেম ৱাহ!!! আৰু কত কি। আকাশখন নামি অহাৰ চাপ উপলব্ধি নকৰো বুলিয়েই কৰা নাছিলো। মোক মানুহে বাওঁনা বোলোতে বুজিলো অনুভৱে অজানিতে মোৰ হাড়বোৰ ৰুকি ৰুকি খাই পেলালে।
জৰাজীৰ্ণতাৰ অলংকাৰেৰে দাপোন সজাব খোজা নাৰ্চিচাচ নেকি মই? না, নহয়। নাৰ্চিচাচ নিজৰ প্রেমত মতলীয়া হৈ আত্মঘাটি হৈছিল আৰু মই আত্মঘাটি হ'ব বিচৰা মতলীয়া প্রেমিক। কিহৰ তন্ময়তাত জাঁহ যায় জাতিংগাত পক্ষীবোৰ? মৃত্যুৰ আনন্দত মতলীয়া সিহতবোৰৰ লগত নিশাৰ আকাশত এবাৰ উৰি চোৱাৰ এক দুৰ্বাৰ হেঁপাহ মোৰ। এন্ধাৰ পোহৰৰ তন্ময়তাত বিলীন হোৱাৰ হেঁপাহেৰে তৃপ্ত মোৰ এক অবৈধ নিঃসংগ বাসনা।
মহাকাশ তেনেই সৰু। নিজৰ বুকুলৈ জুমি চোৱা গম পাবা কিমান কৌটি কৌটি মহাকাশৰ অমাবশ্যা-পূৰ্ণিমাৰ খেলা। ষ্টিফেন হকিন্সে তলকা মাৰিব চাবা, মই কৈ থ'লো।
নাক মুখ ভেদি ওলাই আহিব খোজা হেমলক জোপা কেতিয়া ইমান ডাঙৰ হ'ল ?
০৯/০২/১৪
তেজপুৰ
No comments:
Post a Comment