(১৯৯৭ চনতে লেখা এটি কবিতা, প্রেমক সঁচা অৰ্থত উপলব্ধি কৰিব পৰা প্রতিজন সৎ আৰু নিকামনৰ ব্যক্তিৰ হাতত.....)
তাই আৰু মই একেখন শেতেলীতে শুঁও
এন্ধাৰে সেই শেতেলী আবৰি ধৰে।
মই তাইৰ কাঁইটিয়া বুকুত মুখ গুজি দিওঁ
এটা নিদ্রাহীন ৰাতি পাৰ কৰিবলৈ।
তাইৰ নাঙঠ দেহত মই আলফুলে হাত বুলাও,
তাই বিচাৰে মোৰ তেজে ধোৱা শৰীৰ।
মোৰ দুই তেজৰঙা হাত চটফটাই উঠে
কোমলতাৰ সন্ধানত।
প্রতিদিনেসেই একেই নাঙঠ প্রয়াস
বিচাৰিলেও তাই আৰু মই
এৰিব নোৱাৰো সেই নগ্নতা।
চেতনাত নিশাৰ বাৰম্বাৰ আঘাটত
তাই আৰু মই পৰস্পৰে ঢলি পৰো
পৰস্পৰৰ তেজাল কোলাত।
মোৰ মনে চুমি চায়
আন এটা মনৰ সঞ্চিত সেইজখিনিক।
নিশাৰ এন্ধাৰত তাইৰ
গোলাপ ওঁঠত মই মোৰ
দুই আঙুলী থওঁ....
পুনৰ এক নগ্ন প্রয়াস
তাই আৰু মই
এৰাব নোৱাৰৈ সেই নগ্নতা.....
-ৰক্তিম-
https://www.facebook.com/groups/axomiyakothabotora/permalink/493723440680157/
https://www.facebook.com/groups/axomiyakothabotora/permalink/493723440680157/
No comments:
Post a Comment