চেন্নাই, মোৰ বৰ্হিঃবিশ্বৰ প্রথমখন দুৱাৰ

কাৰণতো আছিল অনাকাংক্ষিত। দেউতাৰ কৰ্কট ৰোগৰ চিকিৎসাৰ বাবে প্রথমবাৰলৈ এখন চেন্নাই অভিমুখি ৰেলৰ বুকুত সোমাই পৰিছিলো। একো ধাৰণা নাছিল চহৰখনৰ বিষয়ে। অলপ শংকা আৰু অলপ সচেতনাক বুকুত সাবটি লৈ তিনি দিনৰ দিনা চেন্নাই চহৰত উপস্থিত হৈছিলোগৈ।

চেন্নাইত নতুন চাকৰিত যোগ দিয়াৰ পিছত অসমৰ বন্ধুসকলৰ সৈতে

সচাকৈ ক'ব গ'লৈ ইমান ব্যস্ত, ইমান আহল-বহল আৰু ইমান দেশী-বিদেশী গাড়ী একেলগে জীৱনত প্রথমবাৰলৈ দেখি অলপ বিচূৰ্তি নোখোৱাকৈ থকা নাছিলো। পৰিকল্পনা কৰা ধৰণেই দেউতাৰ চিকিৎসা আৰম্ভ হ'ল আডিয়াৰ কৰ্কট ৰোগ প্রতিস্থানত আৰু সমান্তৰালভাবে আগবাঢ়িল চহৰখনৰ লগত মোৰ চিনাকী পৰ্ব।

জীৱনত প্রথম সাগৰৰ বিশালতাক অনুভৱ কৰাৰ সুযোগ দিছিল এই চহৰে। বেচন নগৰ সাগৰৰ তীৰত থিয় হৈ দূৰ দিগন্ত শান্ত দৃষ্টিৰে চাই ৰওঁতে কাণত অহৰহ ঝংকাৰিত হৈ আছিল দেবকান্ত বৰুৱাৰ সেই চিনাকী কবিতাটো.."সাগৰ দেখিছা? দেখা নাই কাহানিওঁ...."। আজিও সজীৱ এখন সৰু চহৰৰ ব্যপ্তি ভেদি  সাগৰৰ নীলিম উৰ্মিমালাত ডুব যোৱা সেই অনুভৱ।

প্রকৃতাৰ্থত, অতি কম সময়তে মই চহৰখনৰ প্রেমত পৰিছিলো। যি কোনো বস্তু বা বিষয়ৰ লগতে একোটা বা তাতোধিক নঞথৰ্ক দিশ সাধাৰণতে থাকে কিন্তু এই চহৰৰ কৰ্মপটু মানুহখিনিৰ নিষ্ঠা আৰু সততাই মোক বাৰুকৈ আকৃষ্ট কৰিছিল। এবাৰ এজন অট' চালকে ভাড়া কিমান লাগিব সুধোতে কৈছিল -" আপুনি জনা বুজা মানুহ। দূৰত্বৰ হিচাপত যি ভাল দেখে দিব। ভগবন্তই আমাক সদায় ওপৰৰ পৰা চাই থাকে আমি কোনেও কাকো অন্যায় কৰিব নালাগে।" কৰ্মবিমূখ বুলি অপবাদ থকা আমাৰ জাতিটোৰ যেন চেন্নাইবাসীৰ কৰ্মপটুতাৰ পৰা যথেষ্টখিনি শিকিব লগা আছে।

চেন্নাই চহৰখন বহল পৰিধিত তামিলিয়ান সকল ভাষিক গোড়ামীৰ বাবে জনাজাত। মোৰো যথেষ্ট অসুবিধা হৈছিল প্রথম অবস্থাত। দেউতাক সেয়ে এদিন কৈছিলো-" ভাষিক যোগাযোগৰ ফালৰ পৰা চেন্নাইত থকা আৰু ফ্রান্সত থকা একেই। চেন্নাইত যদি টিকিব পৰা পৃথিবীযায় তেনেহ'লেৰ যিকোনো ঠাইতে টিকিব পৰা যাব।" এইখিনিতে এইটো কথা ক'বই লাগিব যে তাতে শিক্ষা গ্রহণ কৰা ভাতৃপ্রতীম তেজপুৰৰ ইন্দুকল্পক যেতিয়া তামিল ভাষাত সলসলাই কথা কোৱা দেখিছিলো তেতিয়া সচাঁকৈ গৰ্বিত অনুভৱ কৰিছিলো। এতিয়া অবশ্যে চেন্নাইত যথেষ্ট সংখ্যক উত্তৰ ভাৰতীয় লোকৰ প্রবজন ঘটিছে আৰু যি সমান্তৰালভাবে ভাষিক সংমিশ্রণৰ এখন নতুন দুৱাৰ লাহে লাহে মুকলি কৰিছে।

দেউতাৰ চিকিৎসাৰ অন্তত সিদ্ধান্ত লৈছিলো যে মই চেন্নাই চহৰতে কৰ্ম জীৱনৰ এক নতুন পাতনি মেলিম। ভবা ধৰণেই ২০০৬ চনত আহি এই চহৰত আহি খোপনি পিটিছিলো আন কেইবাজনো বন্ধুসহ আৰু তাৰ পাছতে আৰম্ভ হৈছিল চহৰখনৰ লগতে দাতিকাষৰীয়া ঠাইসমূহক পুংখানুপুংখভাবে জনাৰ এক উন্মাদ অথচ সচেতন প্রক্রিয়া। আডেয়াৰ, ভেলাচেৰী, পেডুংগুৰি, মাউন্ট ৰ'ড, পেৰিচ, আন্নানগৰ, ত্রিবানময়ূৰ, গিন্ডী, তাম্বৰম, চাইদাপেই, ট্রিপলিকেন, ই.চি.আৰ, পণ্ডীচেৰী, মহাবলীপুৰম ইত্যাদিৰ কতনা স্মৃতি বুকুত আজিও উচাহেৰে নাচি আছে।

চেন্নাই চহৰে মোক পৃথিবীখনক নতুনকৈ চাবলৈ শিকালে, এজাক নতুন বন্ধু দিলে, আত্ম-বিশ্বাস যোগালে  লগতে যোগালে  কৰ্মস্পৃহা, যাক সাৰঁথি কৰি আজিও চলি আছি মোৰ জীৱন ৰথ।

চেন্নাই, মোৰ বৰ্হিঃবিশ্বৰ প্রথমখন দুৱাৰ, মই প্রেমত পৰা প্রথমখন চহৰ।

Share

Assam Tribune-ত Value Based Education-ৰ বিষয়ে মোৰ এটা প্রবন্ধ।

Share

“..হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাৰ মংগল হওঁক।..”- মোৰ কিছু কবলগীয়া কথা

“..হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাৰ মংগল হওঁক।..” শীৰ্ষক লেখাটিৰওপৰত ৰাইজৰ মতামতবোৰ পঢ়িলো। মনটো অলপ খেলিমেলি লাগিল। কিয় নাজানো, সৰহভাগ মন্তব্যত ভবা ধৰণে শিশুহতৰ প্রতি ৰাইজৰ আগ্রহ বা সহাঁনুভূতি নেদেখিলো।দেখিলো ক্ষোভ আৰু অসন্তুষ্টি। এই পষ্টতো কোনো ৰাজনৈতিক দল বা নেতাক কেৱল ভাল বা কেৱল বেয়া বুলি প্রতিপন্ন কৰাৰ উদ্দেশ্যে জানো লিখিছিলো? মোৰ কথাখিনি কওতে ভূল হ'ল নেকি? নে শিশুহতৰ হাঁহিবোৰ আপোনালোকৰ লগত ভগাই লম বুলি ভবাটোৱে মোৰ দোষ? চৰকাৰ বেয়া, ৰাইজে গালি পাৰিছে কোনো নেতাক যদি ধৰি পিটিচেও পিটক। মোৰ সেইবোৰত বেছি মগজু ক্ষয় কৰাৰ হেঁপাহ নাই। অকণমান কৰবাত ভাল এটা দেখিলো। মনটো ভাল লাগিল। লিখিলো। আগবঢ়ালো- কিন্তু কথাবোৰ এটা অবাঞ্ছণীয় স্তৰত বোকা ছটিয়াৰ খেলত স্থবিৰ হ'লহি। লেখাটোৰ শিৰোনামাটো বুজুতেই ভুল কৰি দুই-এজনে হাস্যকৰ মন্তব্য দিলে। শিৰোনামাটোত ব্যবহাৰ কৰা ডট আৰু কমায়ে কি বুজায় সেইটো বুজাবলৈ মোৰ বোধেৰে অকব এখন ডাঙৰ মঞ্চ। কেইটামান কথা স্পষ্ট কৰিব প্রয়োজন বুলি ভাবিলো-

১/ “..হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাৰ মংগল হওঁক।..” হস্পিতালৰ ৰাইজৰ মুখৰ পৰা কাঢ়ি অনা বাক্যষাৰ ঘটনাৰ লগত সংগতি ৰাখি শিৰোনামাৰ বাবে মোৰ দৃষ্টিত সৰ্বোত্তম।

২/ মই কোনো দল বা নেতা প্রতি আসক্ত নহয়। মোক কংগ্রেছী বুলি লেবেলিং নকৰিব (কোনোৱে মনতে ভাবিবও পাৰে) কাৰণ কালিলৈ যদি আজমল, বৃন্দাবন গোস্বামীয়ে অথবা বিজয়া চক্রবৰ্তীয়ে ভাল কাম কৰে মই তাক 'ভাল' বুলি হাজাৰবাৰ ক'ম।

৩/ ভাল কামক ভাল বুলি ক'ম বা লিখিম আৰু বেয়াটোকো একে ধৰে সমালোচনা কৰিম। "মই অকনু ভূঞাই কৈছো" শীৰ্ষক লেখাটি পঢ়া সকলে মোৰ ভাব বুজোতে সহজ হব। 

৪/ ভাল বিষয় এটাক বোকাৰে পুতি পেলোৱা কথাটোত অসন্তুষ্টি প্রকাশ কৰিলো যিহেতু চৰকাৰক গৰিহণা দিব পৰা বেয়া বিষয়েৰে আমিবোৰ ইতিমধ্যে পুট খাই আছো। আমাৰ চৌদিশ সদায় সমালোচনা ৰজনজনাই থাকে। টিভি, বাতৰি কথা-বতৰা সকলোতে। কোন চোৰ, কোন পুলিচ তাক বিচাৰ কৰিব পৰাকৈ যথেষ্ট জ্ঞান হয়তো মোক ভগবন্তই দিয়া নাই। ভালটো দেখি কেৱল ভাল বুলিলো স্পষ্টভাৱে। 

৫/ চৰকাৰৰ ভাল বেয়া বিচাৰ কৰিবলৈ আমাৰ সময় আছে। চিকিৎসা সেৱাৰ মান উন্নত হোৱা পৰলৈকে আমাৰ হয়তো সময় আছে। কিন্তু ভূক্তভোগী শিশুসকল? কিমান সময় আছে সিহতৰ হাতত? চিকিৎসা নাপালে কাৰোবাৰ ১ মাহ কাৰোবাৰ হয়তো ১ বছৰ।

৬/ ভাল কাম এটাৰ আঁত ধৰি কৰা চৰকাৰৰ বা হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাৰ সমালোচনা খিনি যদি কোনোবাই শিশুঁহত হস্পাতালত থকা অবস্থাত সিঁহতৰ মাক-দেউতাকক একে আত্মবিশ্বাসেৰে কব পাৰে, তেন্তে সেইজন মানুহ মোৰ মানত এজন সৎ আৰু সচা অৰ্থত সাহসী মানুহ।

৭/ মন্তব্য দিওতে মূল লেখাটোৰ বিষয়বস্তুৰ মৰ্মাথ বুজাটো খুব প্রয়োজন। তেনেহ'লে কথাবোৰ সহজ হয় আৰু অহেতুক বাক-বিতণ্ডতা এৰাই চলিব পাৰি।

মোৰ দৃষ্টিত চৰকাৰৰ সংজ্ঞা কি মই লেখাটিত স্পষ্টকৈ দিছো। 

"অসমৰ মুল সমস্যাবোৰ সমাধান নোহোৱা পৰ্য্যন্ত মোৰ বাবে চৰকাৰ সময়ে সময়ে দলীয় পোচাক সলনি কৰি জনগণক চলে-বলে-কৌশলে শাসন কৰিব বিচৰা, জনগণৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত এক ব্যৰ্থ শাসকৰ সমষ্টি। এই অভিজ্ঞতাৰ পূৰ্বে চৰকাৰৰ কোনো মানৱ কল্যাণ আচঁনিয়ে 

আজিলৈকে মোক চুই যাবলৈ সক্ষম হোৱা নাছিল।"

এনে ধৰণৰ আবেগিক আৰু মানুহৰ ভাল হোৱা খৱৰ মই যে পুণৰ কাৰোবাৰ লগত এনেকৈ ভগাই ল'ব পাৰিম, তাত সন্দেহ। বিষয়বস্তু বিশেষে ভালটোক ভাল আৰু বেয়াটোক বেয়া বুলি কোৱা নিৰ্দিষ্ট স্থান-কাল-পাত্র আছে। আমি সেইবোৰ নুবুজি মূল বিষয়ৰ পৰা আতঁৰি অপ্রাসংগিক ভাবে মূল্যহীন তৰ্কত লিপ্ত হৈ নিজৰ সময় অপব্যয়ৰ লগতে তৰ্কৰ তিক্ততাৰে মনটো ভৰাই পেলাঁও। এই তুচ্ছ নৰমণিষৰ সকলোলৈ অনুৰোধ অলপ- সচেতন ভাবে এনে তৰ্ক এৰাই চলক। নিজৰ লগতে আনৰো মংগল হ'ব। 

কথাখিনি স্পষ্টকৈ কোৱাৰ প্রয়োজনবোধ কৰিলো। কোনোবা অসন্তুষ্ট হ'লেও মোৰ ফালৰ পৰা কবলগীয়া হয়তো আৰু একো নাই।

আৰ্শীবাদ কৰক শিশুহতৰ মংগল হঁওক।

-ৰক্তিম-

বিঃদ্রঃ ---

....আৰু এটা কথা ড০ শৰ্মাৰ লগত বহুত সময় গ'ল। আহক এতিয়া আমি অহা সংখ্যাৰ সাহিত্যৰ বাবে-

- বাণীকান্তা কাকতি- ১৫ নবেম্বৰ 
-মামণি ৰয়চম গোস্বামী- ১৪ নবেম্বৰ
-ৰঘুনাথ চৌধাৰি- ২৪ নবেম্বৰ
-বেণুধৰ শৰ্মা-১৬ নবেম্বৰ
-চন্দ্র কুমাৰ আগৰৱালা- ২৮ নবেম্বৰ
-লিলা গগৈ-২৫ নবেম্বৰ
-ৰজনীকান্ত বৰদলৈ-২৪ নবেম্বৰ
ডo ভূপেন হাজৰিকাৰ-------

---এই ৮ জন অসমীয়া মহিয়সীক বিষয়বস্ত হিচাপে লৈ একোটাকৈ সুন্দৰ প্রবন্ধ যুগুটোৱাত মনোনিবেশ কৰো। আপোনালোকৰ লিখনীলৈ বাট চালো..একেলগে এনে সৰহ সংখ্যক অসমীয়া নমস্য লোকক নিজৰ লেখনীৰে শ্রদ্ধা জনোৱাৰ সুযোগকণ এনেই যাব নিদিব। :-))


https://www.facebook.com/groups/axomiyakothabotora/permalink/452183711500797/

Share