কেতিয়াবা ভাৱ হয় জীৱনটো সৰলৰেখা লেখীয়া হোৱা হ'লে কোনো চিন্তাই নাছিল। কেতিয়াবা দূৰন্ত গতি, কেতিয়াবা হঠাৎ ক্লান্তি,কেতিয়াবা বিষন্নতা, কেতিয়াবা উল্লাস -যদিও সকলোৰে জীৱনৰ বৈশিষ্ট তথাপিও ঘটনাৰ ক্রম, গতি, সময়ে বহুতো কিবা কিবা চিৰ জীৱনৰ বাবে পৰিবৰ্তন কৰি পেলাব পালে। অলপ ধৈৰ্য্য, অলপ সংযম আৰু অলপ সাহসৰ মিশ্রণে সকলো পৰিবৰ্তনৰ ধুমুহাত নিজকে স্থিৰ কৰি ৰাখিব পৰাকৈ একোডাল দূৰ্দান্ত সৱল জীৱন- শিপা দিয়ে।
No comments:
Post a Comment