মুখত পোৱালী কেইটালৈ ঘৰ বিচাৰি ঘূৰি ফুৰা মেকুৰী জনীৰ লেখীয়াকৈ জীবনটো চলাই নিম বুলি ভবা মানুহ বহু আছে। কোনো 'প্রত্যুৎপন্নমতী' কোনো 'যত্ভবিষ্য' কোনো 'অনাগতবিধাতা'। সকলোৰে নিজস্ব গতি আছে। শেষ আছে। আমি সকলো উপঙি আছো, গৈ আছো সময় সাগৰত। ক'লৈ? ক'ব পৰা জন ভগবান (?)।
জীবনৰ সংজ্ঞা ব্যক্তিবিশেষে সদায় বেলেগ। পৰীক্ষাৰ কাৰণে মুখস্ত কৰাৰ দৰে জন্ম-মৃত্যুৰ মাজৰ সময়ছোৱা আনৰ জীৱন চাই মুখস্ত কৰিব নোৱাৰি। 'বৰ্ত্তমান'- অতীত পাৰ কৰি ভবিষ্যতলৈ যাব বিচৰা এক দূৰন্ত যৌবন। বৰ্ত্তমান- এডাল সৰল ৰেখা। তিনিটা ষ্টপেজৰ এক সৰল ৰেখা- কালি,আজি আৰু কালি। বৰ্ত্তমান- জীৱন।
পৃথিবীখন এটি ধুলিকণাৰ দহ হাজাৰ অৰ্বুদ ভাগৰ এক বুলি ক'লে নিশ্চয় বিশাল বুলি কোৱা হব, যদি আমি মহাকাশৰ সংজ্ঞা বিচাৰো। সেই পৃথিবীৰ মাজত 'আমি'। আমাৰ মাজত 'মই'। মোৰ মাজত 'অহংকাৰ'। অহংকাৰৰ মাজত 'পতন'। কিমান সুস্পষ্ট নিয়ম। কিমান বিধিসন্মতভাবে আমি শেষ কৰো আমাক। নিশ্চিত 'অন্ত'ৰ জ্ঞান থকাৰ পাছতো 'জীৱন-বিজ্ঞান'ৰ 'পতনৰ নিয়ম' মানি চলা যেন এক আদিম নিচা। 'জীৱন' নিচাৰ লগত প্রায় হাৰে জীৱনৰ নিচা বুজি নোপোৱাজনৰ হাতত। বেয়াৰ পোহৰত ভালটো সেয়ে হয়তো আটাইতকৈ বেছি জিলিকে।
'প্রেম'- মোৰ জীৱন তোমাৰ হাতত, তোমাৰ জীৱন মোৰ হাতত। 'থিঅ'ৰি অফ পেৰেডক্চ অফ লাইফ'। জীৱনৰ চফ্টৱেৰটো খেলিমেলি কৰি দিয়া এটা স্ববিৰোধী বাগ (?)। ব্যক্তি আৰু ঘটনাবিশেষে স্বাদ তিতা বা মিঠা। মানুহক জ্ঞানী কৰে বা সাজে জধামূৰ্খ। অভিজ্ঞতাৰ নিচাহীন সুৰাত এচুমুক নিশ্চিত সকলোৰে। আমি ডাঙৰ হও তেনেকৈয়ে।
এখন পৃথিবী। সকলো এক হ'ম। কথা পাতিম, গান গাম। যাত্রা কৰিম পৃথিবীৰ শেষলৈ একেলগে। প্রেমকো দেখুৱাই দিম প্রেমৰ তলি উদং হোৱাকৈ ইজনে সিজনক ভালপোৱাৰ হেঁপাহ আমাৰো আছে। মানুহৰ প্রতি মানুহৰ হেঁপাহ। মানুহৰ প্রতি মানুহৰ মৰম।
মেকুৰীৰ হেনো ৯টা জীৱন।
আমি মানুহ...
এটা জীৱনত ৯ টা জীৱন জীয়াব লাগিব...মানুহ হৈ।
-ৰক্তিম-
১৬ জুন-১২
বাংগালুৰু
https://www.facebook.com/groups/axomiyakothabotora/permalink/400460740006428/?notif_t=like
জীবনৰ সংজ্ঞা ব্যক্তিবিশেষে সদায় বেলেগ। পৰীক্ষাৰ কাৰণে মুখস্ত কৰাৰ দৰে জন্ম-মৃত্যুৰ মাজৰ সময়ছোৱা আনৰ জীৱন চাই মুখস্ত কৰিব নোৱাৰি। 'বৰ্ত্তমান'- অতীত পাৰ কৰি ভবিষ্যতলৈ যাব বিচৰা এক দূৰন্ত যৌবন। বৰ্ত্তমান- এডাল সৰল ৰেখা। তিনিটা ষ্টপেজৰ এক সৰল ৰেখা- কালি,আজি আৰু কালি। বৰ্ত্তমান- জীৱন।
পৃথিবীখন এটি ধুলিকণাৰ দহ হাজাৰ অৰ্বুদ ভাগৰ এক বুলি ক'লে নিশ্চয় বিশাল বুলি কোৱা হব, যদি আমি মহাকাশৰ সংজ্ঞা বিচাৰো। সেই পৃথিবীৰ মাজত 'আমি'। আমাৰ মাজত 'মই'। মোৰ মাজত 'অহংকাৰ'। অহংকাৰৰ মাজত 'পতন'। কিমান সুস্পষ্ট নিয়ম। কিমান বিধিসন্মতভাবে আমি শেষ কৰো আমাক। নিশ্চিত 'অন্ত'ৰ জ্ঞান থকাৰ পাছতো 'জীৱন-বিজ্ঞান'ৰ 'পতনৰ নিয়ম' মানি চলা যেন এক আদিম নিচা। 'জীৱন' নিচাৰ লগত প্রায় হাৰে জীৱনৰ নিচা বুজি নোপোৱাজনৰ হাতত। বেয়াৰ পোহৰত ভালটো সেয়ে হয়তো আটাইতকৈ বেছি জিলিকে।
'প্রেম'- মোৰ জীৱন তোমাৰ হাতত, তোমাৰ জীৱন মোৰ হাতত। 'থিঅ'ৰি অফ পেৰেডক্চ অফ লাইফ'। জীৱনৰ চফ্টৱেৰটো খেলিমেলি কৰি দিয়া এটা স্ববিৰোধী বাগ (?)। ব্যক্তি আৰু ঘটনাবিশেষে স্বাদ তিতা বা মিঠা। মানুহক জ্ঞানী কৰে বা সাজে জধামূৰ্খ। অভিজ্ঞতাৰ নিচাহীন সুৰাত এচুমুক নিশ্চিত সকলোৰে। আমি ডাঙৰ হও তেনেকৈয়ে।
এখন পৃথিবী। সকলো এক হ'ম। কথা পাতিম, গান গাম। যাত্রা কৰিম পৃথিবীৰ শেষলৈ একেলগে। প্রেমকো দেখুৱাই দিম প্রেমৰ তলি উদং হোৱাকৈ ইজনে সিজনক ভালপোৱাৰ হেঁপাহ আমাৰো আছে। মানুহৰ প্রতি মানুহৰ হেঁপাহ। মানুহৰ প্রতি মানুহৰ মৰম।
মেকুৰীৰ হেনো ৯টা জীৱন।
আমি মানুহ...
এটা জীৱনত ৯ টা জীৱন জীয়াব লাগিব...মানুহ হৈ।
-ৰক্তিম-
১৬ জুন-১২
বাংগালুৰু
https://www.facebook.com/groups/axomiyakothabotora/permalink/400460740006428/?notif_t=like
No comments:
Post a Comment